حرف اول:
ببینید دوستان، من به عنوان یه آدمی که هم فیلم‌های هنری رو دوست دارم و هم گاهی دلم می‌خواد با یه کمدی خوب بخندم، می‌خوام راجع به “خجالت نکش ۲” با شما صادقانه صحبت کنم. این فیلم که قرار بود ادامه قسمت اول باشه، آنقدر ضعیف دراومده که آدم واقعاً متعجب می‌مونه چطور ممکنه یه فیلم اینقدر افت کیفیت داشته باشه!
مشکلات اساسی فیلم:
۱. فیلمنامه‌ای که انگار تو پنج دقیقه نوشته شده:
- کل داستان فیلم حول این می‌چرخه که یه زن و شوهر به خاطر حرف یه فالگیر اینستاگرامی (!) تصمیم می‌گیرن طلاق بگیرن. یعنی چی؟ واقعاً کی تو زندگی واقعی چنین کاری می‌کنه؟ این چه توجیه مسخره‌ایه؟
- شخصیت صنم که تو قسمت اول یه زن باهوش و قوی بود، تو این قسمت تبدیل شده به یه آدم بی‌عرضه که هر کاری شوهرش می‌گه رو انجام می‌ده. این چه تحریف عجیبیه؟
- شوخی‌ها همش حول فحش دادن و کتک‌کاریه. انگار نویسنده فکر کرده هرچی فحش بدیم فیلم خنده‌دارتر میشه!
۲. کارگردانی که انگار خواب بوده:
- بعضی صحنه‌ها انقدر کش می‌ده که آدم حوصلش سر می‌ره!
- فضای روستایی فیلم اصلاً باورپذیر نیست. بیشتر شبیه یه شهرک سینمایی‌ایه تا یه روستای واقعی.
- بازیگرا رو ول کردن هر کاری می‌خوان بکنن. انگار اصلاً نظارتی رویشون نبوده.
۳. بازیگرایی که استعدادشون هدر رفته:
- مهرانفر و مقدمی می‌تونستن عالی باشن، ولی بهشون یه مشت دیالوگ مسخره و موقعیت‌های پیش‌پاافتاده دادن.
- شخصیت‌های فرعی هم که انگار فقط واسه پُر کردن صحنه اومدن تو فیلم.
چرا نسخه اول بهتر بود؟
- اون یکی حداقل یه موضوع جالب داشت (بچه دار شدن تو میانسالی)
- شوخی‌هاش بامزه‌تر و طبیعی‌تر بود
- آدم‌ها باورپذیرتر بودن و آدم می‌تونست باهاشون ارتباط برقرار کنه
چیکار می‌شد کرد که فیلم بهتر بشه؟
۱. یه فیلمنامه درست و درمان می‌نوشتن:
- انگیزه‌های منطقی‌تر برای طلاق می‌ذاشتن
- شخصیت صنم رو همون زن باهوش و قوی قسمت اول نگه می‌داشتن
- از شوخی‌های خلاقانه‌تر استفاده می‌کردن به جای این همه فحش و کتک‌کاری
۲. کارگردانی بهتر:
- ریتم فیلم رو منظم‌تر می‌کردن
- فضای واقعی‌تر یه روستا رو نشون می‌دادن
- بازیگرا رو بهتر هدایت می‌کردن
۳. به شخصیت‌ها عمق می‌دادن:
- به قنبر و صنم ویژگی‌های جدیدی می‌دادن
- به شخصیت‌های فرعی نقش‌های بهتری می‌دادن
- روابط بین آدم‌ها رو واقعی‌تر می‌کردن
حرف آخر:
این فیلم یه نمونه کامل از “سریع ساختن یه دنباله برای پول درآوردن” بود. نه فکر پشتش بود، نه زحمتی کشیده بودن. اگه یه شب خیلی بی‌حوصله باشین و بخواین یه چیزی تو پس‌زمینه روشن باشه شاید بد نبود، ولی به عنوان یه اثر سینمایی واقعاً افتضاح بود.
پیشنهاد من به سازنده‌ها:
لطفاً برای فیلم بعدی:
۱. وقت بیشتری بذارین روی فیلمنامه
۲. از مشاورهای حرفه‌ای کمک بگیرین
۳. به بازیگرا فرصت بدین واقعاً بازی کنن
۴. از شوخی‌های تکراری و سطحی بپرهیزین
امتیاز من: ۲ از ۱۰
(اون ۲ هم فقط به خاطر چند ثانیه‌ای بود که شاید تونست یه لبخند رو تو طول فیلم به آدم منتقل کنه!)
نکته پایانی:
به عنوان کسی که قسمت اول رو دوست داشتم، واقعاً از این افت کیفیت ناامید شدم. امیدوارم اگه قسمت سوم هم ساختن، این اشتباهات رو تکرار نکنن. سینمای ایران استعداد این رو داره که فیلم‌های کمدی خوب بسازه، به شرطی که واقعاً براش وقت بذارن و دلسوزی کنن
منابع: